ถ้าเป็นไปได้ ทางบริษัทน่าจะเปิดรับนักเขียนอิสระให้เอาผลงานเข้ามาขายด้วยนะครับ เพราะนอกจากหนังสือภาษาไทยจะมีน้อยจนนับเป็นรายเล่มได้ ยังเป็นผลงานจากนักเขียนที่โด่งดังและมีขายอยู่แล้วทั่วไป ซึ่งบางเรื่องเป็นเรื่องเก่าเมื่อหลายปีก่อนก็ยังเอามาอ่านเป็นนิยายเสียง สรุปคือ มันเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่เคยอ่านมาทั้งหมดแล้วทั้งนั้น บางเรื่องก็มีขายเป็นอีบุ๊กและหนังสือเสียงที่แอปพลิเคชันอื่นอยู่แล้ว ยิ่งทำให้แอปพลิเคชันนี้ไม่มีอะไรแปลกใหม่หรือแตกต่างเลย เมื่อเก็บเงินเป็นรายเดือนด้วยอย่างนี้ ในมุมของคนอ่านอย่างผมคิดว่ามันไม่คุ้มเท่าไรและไม่น่าดึงดูดครับ
เขียนชนบทให้เป็นชาติ กำเนิดมานุษยวิทยาไทยในยุคสงครามเย็น (หนังสือเสียง)
นับตั้งแต่ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับศิลาอาถรรพ์
จากนั้นคุณดวงวิภา ยุทธสุริยพันธุ์ อ่านต่อในส่วนที่เหลือจนจบทั้งสองภาค
ภาพปกสอง: ต่อมามีการปรับปรุงรูปภาพปกเพื่อให้มีความเป็นเด็กมากขึ้น แต่โครงสร้างยังคงใช้แบบแรก
ฟังสร้างสุขกับ...หนุ่มเมืองจันท์ ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่ (หนังสือเสียง)
ห้องสมุดคอลฟิลด์เพื่อคนตาบอด ของมูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์ ได้นำมาจัดทำเป็นหนังสือเสียงทั้งสองภาค
ข้ามไปเนื้อหา เมนูหลัก เมนูหลัก
เป็นผู้ให้สุขใจกว่าที่คิด (หนังสือเสียง)
“ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดี พวกเราทีมงานก็เลยใส่ชุดพ่อมดแม่มด นั่งรถไฟไปมา แจกหนังสือทดลองอ่าน อีกอย่างหนึ่งเราคิดว่าหนังสือเล่มนี้สำคัญมาก เพราะทำให้เด็กรักการอ่าน บวกกับเคยเห็นตัวอย่างจากเมืองนอกที่คนดังอ่านหนังสือให้เด็กฟังในที่สาธารณะ เราจึงติดต่อ คุณหนูนา กัญจนา ให้มาช่วยอ่านหนังสือให้เด็กฟัง ซึ่งคุณหนูนาก็โอเค เป็นงานที่สนุกมาก และยังถือเป็นการเริ่มสร้างประเพณีว่า ทุกครั้งที่ แฮร์รี่ พอตเตอร์
“ตอนนั้นเรานึกว่าเที่ยงคืนแล้วทุกคนจะรีบกลับบ้าน แต่กลายเป็นวันไม่มีใครกลับเลย เพราะทุกคนมาต่อแถวขอลายเซ็นอาจารย์สุมาลี จำได้ว่าเป็นบรรยากาศที่สนุกมาก หนังสือเสียงธรรมะ แล้วอีกเรื่องหนึ่งที่พี่ ๆ ทีมงานเขาซีเรียสกันมากคือ กลัวร้านหนังสือจะเปิดกล่องก่อนเที่ยงคืน เพราะเคยมีเคสที่ลูกค้าบอกว่า ทำไมจังหวัดนี้ได้หนังสือก่อน ตอนนั้นเราก็เลยให้พี่พรช่วยเขียนกำกับอีกรอบว่า หากเปิดกล่องก่อน คุณจะถูกคำสาปจากลอร์ดโวลเดอมอร์ ซึ่งตอนนั้นหลายคนก็กลัว โดยเฉพาะพนักงานที่คลัง คือเขาไม่อยากถูกสาป ทั้งที่เป็นคนแพ็กหนังสือ” คิมกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“กฐิน” บุญใหญ่ในชีวิต (หนังสือเสียง)
แต่คนตาบอดไม่ใช่ภาระของสังคม พวกเขาพิการแค่สายตา ไม่ได้พิการในการใช้ชีวิต
อ่านจบแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง ช่วยบอกเราหน่อยครับ